Stan nieważkości

Autorzy:

Natalia Wirmańska
Tomislav Ŝilipetar

Kurator wystawy:

Ada Grzelewska

Dyrektor artystyczny wystawy:

Danuta Kowalik- Dura

Wystawa była prezentowana w Katowice Miasto Ogrodów w dniach 24 lipca - 19 września 2021

Wystawa jest częścią projektu "CreArt. Sieć miast na rzecz twórczości artystycznej" / "CreArt. Network of Cities for Artistic Creation", współfinansowanego w ramach programu Unii Europejskiej "Kreatywna Europa".

 

 

Natalia Wirmańska (ur. 1997 w Zakopanem) – studentka IV roku malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. W jej ujęciu stan nieważkości to metoda wykraczania poza realność codzienności. Swoje prace nazywa próbą „oderwania od rzeczywistości”, tworzy obrazy ludzkich emocji, które niekiedy utajone, niekiedy nie artykułowane, a nawet nie uświadamiane rytmicznie powracaj na powierzchnię dnia.

Tomislav Ŝilipetar (ur. 1978 w Zagrzebiu) – absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Zagrzebiu. Dla niego stan nieważkości to oksymoroniczne połączenie wartości niesionych przez pozornie odległe i wykluczające się estetyki. Cykl PopBarok odnosi się do kalejdoskopowej w swej konstrukcji kultury masowej, jednocześnie akcentując wyrafinowanie formy i plastyczną różnorodność materii użytej przez autora do konstrukcji wyalienowanych światów postaci.

 

Stan nieważkości

"W ramach współorganizowanych przez Miasto Ogrodów rezydencji artystycznych, wpisujących się w program współpracy międzynarodowej CreArt, zaprosiliśmy artystów posługujących się różnymi mediami do zinterpretowania motywu przewodniego wstawy – Stan nieważkości. Stan nieważkości – to brak oddziaływania na ciało sił zewnętrznych, które równoważąc się nie wywołują żadnych nacisków. Można stwierdzić, że obiekt jest pozbawiony ciężaru, mimo że posiada swoją jednostkową masę. Tak usytuowany obiekt, nieodczuwający swojego naturalnego ciężaru, jest jednocześnie pozbawiony kontaktu z podłożem, znajduje się w stanie osobliwego zawieszenia, a jego trajektorię w przestrzeni można interpretować podwójnie: zarówno jako uwolnienie od napierających na ciało sił, ale także swoisty bezwład. W tym kontekście najbardziej interesująca zdaje się być właśnie dwoistość i niejednoznaczność doświadczeń. Natalia Wirmańska i Tomislav Ŝilipetar analizują kondycję współczesnego społeczeństwa. Poprzez pryzmat swoich artystycznych eksperymentów podejmują problemy alienacji i osamotnienia. Za pośrednictwem zindywidualizowanych środków ekspresji nawiązują w przestrzeni wystawienniczej dialog odważnie stawiający pytania nie tylko o to co indywidualne, ale także o to co jest wspólne i uniwersalne, znajdujące się ponad granicami państw i możliwościami komunikacyjnymi języka."

Danuta Kowalik-Dura