Strategie przetrwania. Obsesja

Wernisaż online / Facebook Galeria Pojedyncza

27 V 2021 / 17.00

Praca prezentowana do 20 czerwca 2021

 

“Od wielu lat, początkowo nieświadomie, obserwowałam otoczenie. W końcu zaczęłam przyłapywać się na tym, że obserwuję wszystkich, jednocześnie będąc ignorowaną. Moje metody w dużej mierze opierają się na obserwacji zachowania. Przede wszystkim zwracam uwagę na wymowę oczu: gdzie osoba kieruje wzrok, gdzie błądzi, na czym go zawiesza, na jak długo, czy mruży oczy, w jaki sposób to robi, co odbija się w tych oczach, jakie emocje. Badam usta, ich ułożenie i wyłapuję minimalne zmiany. Czytam z głosu, jego natężenia, barwy, intonacji... Zapamiętuję niektóre słowa, niekiedy całe frazy. Wyłapuję charakterystyczny sposób wysławiania się, np. szyk zdań, zestawienia słów, czy “ulubione” wyrazy. Badam kreatywność w doborze słownictwa. Stosunkowo rzadko zwracam uwagę na ubiór, co oczywiście nie znaczy, że tego nie wyłapuję. W pamięć zapadają mi elementy “niezwykłe”; - czasem niezwykłość objawia się poprzez rodzaj światła, który wydobył duszę rzeczy. Analizuję ruchy, chód, postawę. Zapamiętuję odgłos wydawany przez podeszwy butów dotykające podłoża, szybkość kroków, ciężar z jakim ktoś stąpa. Gdzie ktoś bywa, z kim rozmawia, dokąd zmierza, gdzie w danej chwili się znajduje. Mimowolnie zapamiętuję wszystkie sytuacje, gdzie danego dnia osobę widziałam i rozpatruję, co ta osoba mogła robić w czasie pomiędzy widzeniem jej. Porównuję, gdzie kieruje wzrok podczas rozmów ze mną, a gdzie podczas rozmów z innymi. Do obserwacji wybieram osoby znane mi. Ich wybór jest bardzo osobisty i zależy od wielu czynników. Wystarczy czyjś głos, jedno charakterystyczne słowo, które zwróci moją uwagę... Możliwość obserwacji i analizy pozwala mi na zajęcie myśli, jednocześnie poznając otoczenie i próbując zrozumieć innych. To sposób na wypełnienie otaczającej mnie ciszy. Słowo “cisza”; jest tutaj rozumiane jako brak zastanawiania się nad sobą, nad tym jak wygląda moje życie, a jakie życie prowadzą inni. Pragnę pokazać sposób mojej obserwacji i ujawnić jego obsesyjny charakter”. (Monika Gawron)

 

Książka na podstawie obserwacji

Poprzednie ćwiczenie (mapa) pozwoliło mi na uzyskanie pewnych doświadczeń, które zanalizowane, przyczyniły się do powstania nowego projektu. Podstawowym założeniem książki, było skupienie się na małoistotnych sytuacjach z dnia codziennego i stworzenie na Ich podstawie opisów, które swoim charakterem będą interesujące dla czytelnika. Obserwacja była tutaj podstawą do przeniesienia obrazu zauważonego w wymiar tekstualny. Zależało mi w tej realizacji na pokazaniu, że rzeczy nieistotne dla otoczenia, wręcz ignorowane, mogą stać się czymś niezwykle ciekawym i porywającym dla czytelnika, czymś co przeistacza się we wciągającą i niezwykle zajmującą, poruszającą historię. Do każdego tekstu jest przyporządkowana fotografia przestrzeni obserwacji, która dopełnia projekt i pozwala czytelnikowi dotknąć miejsc, pamiętających niedawną obecność Osoby.

 

Monika Gawron - ur. w 1997 roku w Piekarach Śląskich, absolwentka katowickiej Ogólnokształcącej Szkoły Sztuk Pięknych im. J. Pankiewicza, obecnie studentka V roku malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. We wszystkich działaniach sięga do przeszłości, porusza temat pamięci
i czasu. Zajmuje się przede wszystkim malarstwem, rysunkiem oraz rzeźbą.

 

Wybrane wystawy:

-udział w wystawie zbiorowej, 3. Międzynarodowe Triennale Rysunku

Studenckiego, Rondo Sztuki, Katowice 2020

-wyróżnienie, Studencka Grafika Roku, Rondo Sztuki Galeria +, Katowice 2019

-udział w projekcie Sztuka Teraz i wystawie zbiorowej w Muzeum Narodowym

w Krakowie, 2019

-wystawa zbiorowa podczas ArtNocy, To ja tu jestem artystą!, Galeria GZUT,

Gliwice 2019

-zbiorowa wystawa fotografii pt. Protokół rozbieżności, Galeria Pusta, Katowice

2018