Strach przed zanurzeniem

Wiktoria Łukaszewicz
Strach przed zanurzeniem

Kiedy: 8.05 – 1.06.2025
Gdzie: Galeria Pojedyncza 
Kuratorka: Grażyna Tereszkiewicz

Wstęp wolny

Obraz Strach przed zanurzeniem to głęboko osobista i uniwersalna zarazem refleksja nad momentem zawahania, który pojawia się przed podjęciem decyzji, zmianą, wejściem w nowe doświadczenie. Zanurzenie staje się tu metaforą – skokiem w nieznane, aktem odwagi, ale i ryzyka. Praca ta opowiada o stanie emocjonalnego zatrzymania: stoimy na brzegu, blisko punktu przełomu, lecz coś nas powstrzymuje. To lęk – przed utratą kontroli, przed konfrontacją z niepewnością, przed tym, co może nas całkowicie zmienić. Artystka w sposób delikatny, ale sugestywny, buduje obraz tego wewnętrznego napięcia. Obraz nie epatuje dramatyzmem — raczej subtelnie pokazuje czekanie, zawieszenie, ciszę przed ruchem. Widać tu fascynację stanami przejściowymi, nieoczywistością, próbą zdefiniowania siebie w relacji do tego, co nieznane i nieuchwytne. Strach przed zanurzeniem jest też opowieścią o wrażliwości, która nie jest słabością, ale siłą — zdolnością do zatrzymania się i głębokiego odczuwania. Poprzez oszczędne środki wyrazu, Wiktoria Łukaszewicz pokazuje, że odwaga nie zawsze objawia się w działaniu. Czasem największym wysiłkiem jest pozwolenie sobie na emocję, zaakceptowanie lęku, bez konieczności natychmiastowego przezwyciężenia go. Obraz ten, jak cała twórczość artystki, jest próbą opowiedzenia historii, które nie mają prostych zakończeń — historii, które trwają w każdym z nas.

Wiktoria Łukaszewicz  jest studentką Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Porusza się swobodnie między różnymi mediami — grafiką warsztatową, malarstwem, rysunkiem i ilustracją . Sztuka stanowi dla niej nie tylko narzędzie ekspresji, ale również sposób poznawania i oswajania siebie oraz otaczającego świata. Jej prace to niekiedy ciche, subtelne narracje, innym razem — poruszające wizualne manifesty, które rodzą się z potrzeby komunikowania tego, co trudne do uchwycenia słowami. W centrum jej zainteresowania znajduje się człowiek — jego wewnętrzne rozdarcie, zagubienie, potrzeba bliskości i próba zdefiniowania własnej tożsamości w świecie pełnym sprzeczności. Artystka często mówi o intuicji jako przewodniczce w procesie twórczym. Nie planuje kompozycji w najdrobniejszych szczegółach — pozwala, by emocje i odczucia z danego momentu prowadziły ją przez proces budowania obrazu.