„Retoryka pustki”
Gdzie: Galeria Miasta Ogrodów, pl. Sejmu Śląskiego 2
Kiedy: 23 września 2021 do 28 listopada 2021
Na wernisaż zapraszamy 22 września o godzinie 18.
Kuratorki wystawy: Zofia Augustyńska-Martyniak, Danuta Kowalik-Dura, Katarzyna Łata
Na tę wystawę składać się będą dzieła dwóch mistrzów medium fotografii: Jerzego Lewczyńskiego oraz Zofii Rydet.
Jerzy Lewczyński (1924 - 2014) – jeden z najważniejszych polskich artystów fotografów, krytyk i publicysta. Członek Gliwickiego Towarzystwa Fotograficznego (od 1951) i ZPAF (od 1956). Członek honorowy Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej. Absolwent Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W latach 50. jego prace - próbujące uchwycić wzajemne relacje starannie komponowanych, symbolicznych przedmiotów i w ten sposób stworzyć komentarz do codzienności - nazywano mianem „antyfotografii”, on sam jednak skłania się do nazywania swych działań „teatrem fotografii”. Z czasem skoncentrował się na działaniach nazywanych „archeologią fotografii” - zaczął wykorzystywać w swych dziełach prace innych autorów, reprodukcje - zapomniane, zniszczone, odnajdując w nich symbol sponiewieranej przeszłości, ślady dotyku ludzkich dłoni czy oczu. Stara się odkrywać, badać, komentować zdarzenia i fakty dziejące się w przeszłości fotograficznej - bo dzięki temu przeszłość, dawne warstwy kulturowe mogą oddziaływać na dzisiejsze, tworzy się swoista ciągłość. W latach 1957 - 1960 był członkiem nieformalnej grupy fotograficznej wraz ze Zdzisławem Beksińskim i Bronisławem Schlabsem. Prezentował swą twórczość m.in. na wystawach Fotografia subiektywna (1968) i Fotografowie poszukujący (1971), Stany graniczne fotografii (1977). W 1988-1993 wykładowca Wyższego Studium Fotografii ZPAF w Warszawie. Badania nad historią fotografii doprowadziły go do wydania Antologii fotografii polskiej 1839-1989 (1999). Było to pierwsze w Polsce wydawnictwo opisujące tak kompleksowo to zjawisko. W 1996 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2007 roku otrzymał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, a także Nagrodę im. Katarzyny Kobro. Kapituła Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej odznaczyła go Złotym Medalem „Zasłużony dla Fotografii Polskiej”.
Zofia Rydet (1911 - 1997) – jedna z najwybitniejszych polskich artystek fotografek. Uhonorowana wieloma prestiżowymi nagrodami. Fotografią zainteresowała się w połowie lat 50. XX w. Była związana z Gliwickim Towarzystwem Fotograficznym. Czerpała inspiracje z reportażu i fotografii nowoczesnej (m.in. Jerzego Lewczyńskiego i Zdzisława Beksińskiego), portretowej, makrofotografii. Autorka cyklów: Mały człowiek, Czas przemijania, Zapis socjologiczny, Nieskończoność dalekich dróg, Suita śląska, a także fotograficznych kolaży. Próbowała przy pomocy fotografii stworzyć obraz społeczeństwa, przede wszystkim wiejskiego. Z codzienności wydobywała dostojeństwo, bohater prac – zwykły człowiek urastał do rangi centralnej postaci, kreatora własnego świata.
W 2011 roku powstała Fundacja im. Zofii Rydet, która prowadzi działania archiwizacyjne i badawcze nad archiwum fotograficznym artystki, przekazanym Fundacji przez rodzinę. Organizuje również wystawy, publikacje i konferencje naukowe. Jej celem jest merytoryczne opracowanie całości Zbioru, z naciskiem na świeże spojrzenie i współczesne ujęcie twórczości Rydet. Od początku istnienia jej działania wspiera finansowo Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Głównymi celami statutowymi Fundacji są: rozpowszechnianie twórczości Rydet w kraju i za granicą, wsparcie dla działań naukowych i artystycznych, współuczestnictwo w podnoszeniu prestiżu polskiej fotografii na rynkach światowych.
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury, uzyskanych z dopłat ustanowionych w grach objętych monopolem państwa, zgodnie z art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.