„znak – język – trauma”

 

Wernisaż: 18 stycznia, godz. 17.30

Wystawa do 20 lutego 2018 r.

Kurator: Grażyna Tereszkiewicz

 

„Prezentowana w galerii grafika odwołuje się bezpośrednio do blizny powstałej po akcie autoagresji. Obraz ten jest przetworzeniem na język grafiki - fotografii, którą anonimowo otrzymałam od członka forum dla osób autoagresywnych. Istotna dla mnie jest również sama technika graficzna. Akwaforta, która jest techniką bardzo klasyczną, przypomina w swojej naturze autodestrukcyjne „pisanie” na skórze. Właśnie poprzez destrukcję, czyli wytrawianie blachy w kwasie – można powiedzieć: niszczenie jej – konstruujemy matrycę, która pozwala nam na otrzymanie pozytywowego obrazu. Podobnie jak samookaleczająca się jednostka, muszę przejść proces tworzenia od destrukcji, przez negatyw po pozytyw (analogicznie: nacięcie-destrukcja, rana-negatyw, blizna-pozytyw). Moja praca polega również na przeżyciu po raz drugi napięcia psychicznego osób, od których otrzymałam fotografie. Poprzez powielanie i przetwarzanie ich traumy, sama zmierzam się z nią, by w końcowej fazie mogła zostać odkryta, przepracowana i zniwelowana”. (Agnieszka Poks-Rabenel)

Autoagresja jest środkiem do zniwelowania napięcia psychicznego, jedynym możliwym środkiem komunikacji pomiędzy osobą samookaleczającą się a otoczeniem, jak i z sobą samą. Jednocześnie jest ona oznaką nieprzepracowanej i niewypowiedzianej traumy z przeszłości. Pomaga na chwilowe wyzbycie się uczucia bólu psychicznego, kierując uwagę
podmiotu na mniej złożony ból fizyczny. Takie zachowania autodestrukcyjne odwołują się jednak do długiej tradycji wierzeń i praktyk religijnych oraz społecznych, a nie do osobliwych
idei zrodzonych z patologii psychicznych jednostki. Osoba samookaleczająca się komunikuje swoje napięcie psychiczne na swoim ciele, podobnie jak przedstawiciele plemion afrykańskich podkreślają wysoki status społeczny poprzez tatuaż bliznowy. Autoagresja w pewien sposób jest wydobyciem wnętrza (psychika, trauma) na zewnątrz (ciało). Autodestrukcyjne uszkodzenie ciała pozostawia na skórze trwały, lecz procesualny znak. Rana, która z czasem przeistacza się w bliznę, symbolizuje miniony akt autoagresji, a co za tym idzie, cały kontekst psychologiczny okaleczającej się osoby. Blizny te składają się na system znaków, którym jest język. Narracja takiego języka jest indywidualna dla każdej jednostki. Natomiast trauma, która powoduje sam akt autoagresji, burzy prządek systemu znaków, zwracając uwagę na konkretny przekaz osoby, która dopuszcza się tegoż aktu, irracjonalnego dla zdrowo funkcjonującej jednostki.

Wystawy zbiorowe:
2014 – Podsumowanie, Galeria Pusta, Centrum Kultury Katowice, Katowice
2015 – Rysunki z ksiąg użytecznych. Wystawa prac studentów pracowni ilustracji ASP w Katowicach inspirowanych »Wypisami z Ksiąg użytecznych« Czesława Miłosza, Galeria Fundacji Sztuki Nowej ZNACZY SIĘ, Kraków
2015 – Plakat – Debiuty. Wystawa studentów Międzywydziałowej Pracowni Projektowania Plakatu prof. Michała Klisia, Akademia Sztuk Pięknych w Katowicach, Galeria Straż Pożarna i Kompleks Sztygarka, Chorzów III 2016 – Wystawa pokonkursowa po konkursie zamkniętym na plakat promujący X Międzynarodowy Konkurs im. Grzegorza Fitelberga, Filharmonia Śląska w Katowicach, Katowice
2016 – Paryż…, Galeria w Rogu Regionalnego Ośrodka Kultury w Bielsku-Białej, Bielsko-Biała
2016- Wystawa pracowni prof. Jacka Rykały, Galeria Sztuki Współczesnej Elektrownia w Muzeum Saturn w Czeladzi, Czeladź